Bonky, geboren op 27 oktober 1991, overleden op 14 december 2001

Mijn eerste bulletje, een heerlijke bullevent die onwijs stoer was maar nooit gedreven dominant.

Vergeet nooit die keer dat je het zo benauwd had, we waren naar de DA geweest, het was heet die dag, met natte handdoeken koelde we je in de auto...want airco's was nog niet echt normaal in je auto.

Ik stapte over de drempel en toen stokte je adem...je ogen draaide weg...ik schrok...en lag je neer op je zij...haalde je tong en alles wat maar eventueel je luchtpijp kon belemmeren weg of opzij...

niets....toen ben ik keihard gaan reanimeren...mijn handen deden pijn....

na een paar pogingen begon je weer te prutten...pffff...man..wat was ik blij...

snachts heb ik in de kamer geslapen...jij bij de fan en de natte handdoeken..

en ik op de bank...en toch heb je er nog drie jaar aan vast geplakt...

toen kon je niet meer...je had artrose op je voorpoten...maar toen je hele achterhand ook ineens verlamd raakte..moest ik je laten gaan...huilend op de grond zat ik snachts bij jou...

wetende dat het einde in zicht was...

Knuffelen was zijn passie!!..

  Bumper, geboren op 4 september 1993, overleden op 29 februari 2004

 Hij was het halfbroertje van onze Bonky, zelfde mama.

 Zo rustig als Bonky was zo hyperactief was Bumper, gelukkig had hij zijn naam mee. Tot zijn 10de jaar hing hij nog in de touwen en hield van lange wandelingen.

Maar niets was jou vreemd...op die zondagochtend...ik lag nog in bed...schrikkeldag..hoe kon je het verzinnen...

je kwam bij Danny..net of je wilde zeggen..dag baassie...en terwijl je je omdraaide...zag je baassie dat je alles liet lopen...en toen plofde je neer...

dood...the end..exit....en toen moest baassie het mij nog vertellen...

Ik kon het niet geloven... zo bruisend in het leven...zo plotseling was je dood...

  Quinta, geboren op 9 december 2003, overleden op 11 november 2005

Quinta…wat zal ik je missen..

S’morgens vroeg lag je altijd gezellig bij mij op de bank..

Als ik s’avonds thuis kwam werd ik heftig begroet met swingende billen…

Vroeg in de avond was je altijd in voor het trek spelletje…

Branco zat al geduldig te wachten met de rubberen ring in zijn mand…

En liet zich zo door de kamer trekken…wat was je toch een sterk meisje…

Ook met het wandelen met andere bullen was je van de partij..

De Bal was wel het favorietje speeltje van jou…en je liet iedereen meegenieten…

Onverstoorbaar bleef je door gaan..ongeloof was er…wat een conditie…

Ook het strand en de zee was een lust voor je..heerlijk in de branding…zelfs zwemmend eruit komend…ik stond weer versteld…met mijn doornatte voeten…

Verder was je een lief moedertje voor alle hondjes….en bewaakte je ze met je leven…

Niemand mocht aan je kinders komen…

S’avonds tijdens je laatste wandeling met baasje…deed je altijd wedstrijdje…wie het eerste thuis was…en keek je om waar je baasje bleef….

Als een prinsesje zat je graag in de grote stoel…. lieve woordjes..in je oor fluisterend…

Zat je heerlijk te smachten…en pootje omhoog…want tietjeskriebelentijd was aangebroken…

Branco zit nu met zijn rubberen ring te wachten…waar blijft Quinta nu…

Wendy is ook stil…en weet ook niet wat ze moet doen…

Geen tietjekriebelen meer…oh meisje..ik mis je zo…waarom jij???????

  Teal'c, geboren op 8 december 2004, overleden op 1 september 2005

  In stilte ons verlaten, als een dief in de nacht...

 Hij was een heerlijke bullevent met een heerlijk karakter maar ook heel ondeugend..diverse trekjes zien we terug in onze jongste bullekind Ishta, die ook wat rake lijnen qua voorouders heeft..

Dat trillippie...het kukelen...en dat koppie wat toch weer onweerstaanbaar was...

Helaas kreeg je s'nachts een maagkanteling, je was al dood toen ik je s'morgensvroeg aan tikte..wat een schrik..ik wilde het niet geloven..net geen 9 maanden oud...we zouden op vakantie gaan de volgende dag, dus in plaats van alle bullen en katten naar de opvang brengen..moesten we er ook eentje naar het crematorium brengen.

Op de ochtend van ons vertrek hebben we je nog gecremeerd en smiddags ging het vliegtuig.

Kan je 1 ding vertellen, zo op vakantie gaan is echt niet leuk...

Onze aardbeien die geregeld een snoeibeurt kregen van hem, groeide het jaar erop niet goed..zelfs die miste onze mister Bigfoot...oftewel mister T...

en zo blijft hij altijd in ons hart ....for ever

Branco, geboren 8 mei 2004, overleden op 9 november 2011

Lieve Branco..wat had je het nog benauwd tijdens de rit naar de DA... 

toen je buiten stond kon je niet meer..je baasje heeft je naar binnen gedragen...en toen ging je knopje om..je vond het zat...en terwijl de DA een infuus aan probeerde te leggen..blies je je laatste adem uit.. 

Zo'n bikkel in het leven...zo beeindigde je toch heel rustig je eigen leven.. 

Dag lieve ijsbeer..doe je vriendjes daar de groeten en knuffels.. 

Missen doen we je hier allemaal...de rest heeft onze handen afgesnuffeld...en wisten dat het over was.... 

Dag lieve vent...Dikke dikke knuffel van ons.. 

Moby, geboren 18 december 2003, overleden op 27 augustus 2012

Dag lieverd..we missen je...Dikke zoen op je toet!! 

Dag lieve knuffelbeertje..ik zal je missen..je gekreun...en knuffelkoppie.. 
8 jaar en ruim 8 maanden heb je mogen worden...waarvan zo'n 6,5 jaar bij ons.. 
we hadden je in ons hart gesloten...ondanks dat je in begin niet samen wou liggen..waren de katten je beste maatjes....en tante Ishta die mocht altijd bij je liggen...dat was echt je dinnetje... 

Casper, geboren 31 januari 2005, overleden op 30 juli 2014

 Ondanks dat je geen teamplayer was, missen we je speciale dingen...

 Casper was al van pup af aan autistisch, niet spelen met zijn broertjes en zusjes gewoon op zijn kont zitten en kijken....wat ze deden..maar niet mee doen...

 Hij was het grootste van het nest..zo groot, alsof het leek dat hij een soort van koekoeksjong was...

 Hij is altijd groot gebleven..ook toen hij volgroeid was...spelen...dat kon hij in begin alleen met Moby...lekker bekkengevecht...maar met de rest nee...soms stond hij laag met zijn voorpoten en kont omhoog...en keek de rest wat hij toch in godsnaam aan het doen was...als hij dacht ik wil mee doen, stond hij meestal in het midden en was het spelletje al weer afgelopen omdat er een grote stoorzender bij stond...

 Kon hij niets aan doen, dat was gewoon ingeboren....en soms...ging hij kreunen..want dan wilde hij ineens gekriebeld worden en geknuffeld....zo herkende hij ook niet agressieve uitingen van vreemde honden..als die met agressieve bek naar hem keken, dacht hij..ow leuk...vind jij mij lief..???....Maar soms zag hij de wereld helemaal niet..zo in zichzelf gekeerd en met zichzelf bezig..dan kon je roepen tot je een ons woog...maar reactie ho maar....dan moest je hem echt aanstoten om hem te laten reageren..en nee..doof was hij totaal niet...

 Casper kon goed scheten laten..zo erg dat ze bij de Shell alarmfase vier uit lieten gaan..man man...regelmatig moesten we de woonkamer ontvluchten...

 Maar qua karakter....zo zacht en lief...ook met de puppy's...zat totaal geen kwaad in je..terwijl mensen met honden juist omdat je zo groot was dachten dat je aggressief was...domme mensen toch Cassie...want wij dachten altijd dat jij dom was...maar toch had je speciale talenten..zoals dat denkspelletje...zoek het snoepje met de schuifjes...jij was de enige die dit leuk vond en het ook goed deed...we lagen in een deuk..die Cassie...

 Je heb vele nakomelingen....je bent papa..opa..overgrootvader..en wie weet zelfs bet-overgrootvader.... Dus je blijft ergens nog voortleven zullen we maar zeggen..want je vererfde goed door...

 Sterk en gespierd ben je altijd geweest...sportief...qua wandelen...geen rare gezondsheidsproblemen....daarom des te harder dat je het ineens aan je hart had..en onomkeerbaar was...zodat we je in moesten laten slapen...

 Lieve Cassie....ondanks dat je vaak met jezelf bezig was...missen we je toch...je stinkpoeppie's, je gekreun als het knuffel/kriebeltijd was...en tijdens het eten...want dat was toch wel 1 van je favoriete momenten..meneer kip was je bijnaam....

 Dag lieverd..hoop dat er een hoop kippie's daar op je wachten...dikke knuff...